مقدمه
 بین 20 تا 35 درصد از کودکان سالم دارای مشکلات غذایی هستند. این به این معناست که معمولاً کودکان به اندازه کافی غذا می خورند، اما این انتظارات والدین را برآورده نمی کند. در  بسیاری از موارد با وجود اشتهای ضعیف در کودک، رشد طبیعی وجود دارد. بنابراین اشتهای ضعیف و کنترل وزن باید با هم ارزیابی شوند. در این مطالعه، هدف بررسی رابطه بین درک والدین از میزان رشد فرزندشان و اشتهای آنها بود. این کودکان در سن مدرسه بوده و با شکایت کم اشتهایی در کلینیک سرپایی بستری شده بودند.

روش اجرا
در این مطالعه، در مجموع 105 کودک مدرسه ای (6 تا 15 ساله) با شکایت از اشتهای ضعیف مورد بررسی قرار گرفتند. هیچ کدام از این کودکان وارد شده به مطالعه مشکلات ارگانیک نداشتند. این مطالعه با پرسشنامه ای که توسط والدین ثبت شد، انجام گرفت.   اندازه گیری های تن سنجی شامل وزن و قد کودک توسط محققین انجام شد. شاخص توده بدن (BMI) محاسبه و برای هر سن تعیین شد. بیماران با مقادیر صدک BMI طبیعی و بیماران با مقادیر صدک BMI پایین مقایسه شدند.

نتیجه گیری
اشتهای ضعیف یکی از علائم رایج در دوران کودکی است. این مطالعه نشان می دهد که درصد کودکان سالم بستری شده با شکایت از بی اشتهایی بین 20 تا 35 درصد است.
در این مطالعه، همه کودکانی که مادران آنها برای غذا خوردن به کودک فشار نیاورده بودند، وزن طبیعی داشتند. این یافته ما را به این فکر می اندازد که میزان انرژی مصرف شده در هر وعده غذایی توسط کودکان کافی است. در یک مطالعه، تعداد وعده های غذایی و میزان مصرف غذا در این وعده ها در کودکان بررسی شد و مشخص شد که محتوای انرژی با میزان مصرف غذا در کودکان، تا 11 ماهگی معکوس است. در نتیجه، در حالی که ممکن است مادر تصور کند که فرزنش غذا نمی خورد، ممکن است کودک از وعده های کوچک با محتوای انرژی بالا استفاده کند. مطالعات نشان می دهد که والدین وضعیت وزن پسران را در مقایسه با دختران کمتر تصور می کنند. به نظر می رسد ارزش های اجتماعی در این زمینه موثر است.
در این مطالعه، ما دریافتیم که 65.7 درصد از کودکان با اشتهای ضعیف، دارای وزن طبیعی بر اساس BMI بودند. با این وجود 30.5 درصد از این کودکان کم اشتها، دارای وزن طبیعی نبودند. بالا بودن این درصد نشان می دهد که تصور والدین در خصوص کودکشان نباید نادیده گرفته شود.
انتظارات بسیاری از والدین در مورد میزان تغذیه فرزندانشان ممکن است با وضعیت تغذیه و رشد واقعی کودکشان متفاوت باشد. معمولاً کودکان به اندازه کافی غذا می خورند، اما این انتظارات والدین را برآورده نمی کند. بر اساس یافته های ما، اگرچه در بسیاری از موارد کودکان دارای رشد طبیعی بودند، اما به دلیل درخواست والدین به پزشک ارجاع داده می شوند. در چنین مواردی، باید به خانواده توضیح داده شود که میزان رشد هر کودک متفاوت است و این ظرفیت ممکن است تحت تأثیر عوامل ژنتیکی باشد. رژیم غذایی کودک باید با توجه به نیازهای کودک تنظیم شود و خصوصیات فردی کودک باید در نظر گرفته شود. نگرش های غلط در تغذیه کودکان ممکن است منجر به رفتار پرخاشگرانه یا عدم پذیرش برخی از غذاها توسط کودک شود.

مرجع :

1. Kaymaz N, Bulur N, Yildirim S, Cevizci S, Topaloglu N, Tekin M, Binnetoglu FA, Ozmert EL. Poor appetite in school children: is it a false perception of parents?. J Pediatr Res. 2015 Mar 1;2(1):11-6.